Generalnie kolonie Nowej Anglii były silnie purytańskie i cenią edukację dzieci. Chociaż Rhode Island praktykowało tolerancję religijną, nie różniły się pod tym względem. Dzieci nauczyły się czytać za pomocą Biblii i "New England Primer" pod opieką uczniów, ministrów, a nawet oberżystów. Rok szkolny trwał zaledwie cztery miesiące.
System edukacyjny założony w Massachusetts w 1647 roku jest podstawą amerykańskiego systemu szkół publicznych. Ze wszystkich kolonii w Nowej Anglii Rhode Island była jedyną kolonią, która nie zapewniła obowiązkowej edukacji elementarnej.
W środkowych koloniach Nowego Jorku, New Jersey i Pensylwanii, bogatych wynajętych opiekunów dla swoich dzieci. Podjęto kilka bezwartościowych wysiłków, aby zapewnić resztę, ale do połowy XVIII wieku dla większości dzieci dostępnych było bardzo niewiele zasobów edukacyjnych. Jednak społeczności Quaker w Pensylwanii zapewniły podstawowe szkoły podstawowe, które uczyły czytania, pisania i arytmetyki. Zamożne córki Filadelfii otrzymały wykształcenie z zakresu muzyki, tańca, malarstwa, śpiewu, gramatyki i księgowości.
Na południu plantacje i gospodarstwa były tak rozdzielone, że publiczne szkoły publiczne były niemożliwe. Zamiast tego plantatorzy zatrudnili nauczycieli do nauczania swoich dzieci lub wysyłania ich do Anglii w celu zdobycia wykształcenia. Biedniejsze rodziny nauczyły dzieci podstawowych rzeczy w domu.
