Trwałe dziedzictwo Karola Wielkiego ożywiło edukację w epoce ciemności i uczyniło Europę Zachodnią bezpieczną przed atakami barbarzyńców z północy i Azjatów ze wschodu. Zjednoczył anarchiczną Europę Zachodnią pod Świętym Cesarstwem Rzymskim, które założył.
Karol Wielki żył od 747 do 814. Został nazwany promotorem cywilizacji w czasach anarchii. Ustanowił rząd centralny, który rządził większą częścią Europy Zachodniej, spuścizną, która skończyła się wkrótce po jego śmierci. Jego synowie i spadkobiercy podzielili Święte Cesarstwo Rzymskie, które założył przez podbój i wojnę na trzy części, trwoniąc koherencję Karola Wielkiego sprowadzoną do Europy Zachodniej.
Starania Karola Wielkiego o przywrócenie intelektualizmu i uczenia się mogą być jednak jego największym osiągnięciem i trwałym dziedzictwem. Zakładał szkoły i klasztory, w których wiedza była kopiowana i przechowywana. Uczynił też łacinę wspólnym językiem Europy i ustanowił nową metodę pisma ręcznego, która znacznie ułatwiła pisanie języka.
Niektórzy pisarze mówią, że zakończył Mroczne Wieki. Inni zapisują Karola Wielkiego w ratowaniu klasycznego grecko-rzymskiego dziedzictwa filozofii, nauk, medycyny, literatury i dramatu. Te dyscypliny dały początek Renesansowi, począwszy od XIII wieku, ruchowi, który znacznie posunął ludzki los. Karol Wielki także uczynił chrześcijaństwo religią dominującą w regionach Europy Zachodniej, gdzie nie było.
