Bitwa pod Bulge, znana również jako kontrofensywa w Ardenach, była ostateczną i desperacką próbą przez Adolfa Hitlera wymuszenia wynegocjowania traktatu pokojowego z siłami alianckimi na froncie zachodnim. Słaby punkt w liniach alianckich w Lesie Ardenskim w pobliżu niemieckiej granicy uderzyło około 250 000 żołnierzy niemieckich w niespodziewanym ataku 16 grudnia 1944 r., inicjując to, co miało stać się najbardziej krwawą bitwą w historii militarnej Stanów Zjednoczonych. Bitwa, która trwała do 25 stycznia 1945 r., Przyniosła łącznie straty wojenne szacowane na 190 000, ale zwycięstwo alianckie spowodowało śmiertelny cios dla sił niemieckich, które ostatecznie doprowadziły do upadku Berlina i bezwarunkowego poddania się Niemcom. 8 maja 1945 r.
Pokorna nadmierna pewność siebie w połączeniu ze słabym rozpoznaniem i zaabsorbowaniem strategiami ofensywnymi dały siłom niemieckim znaczącą przewagę elementu zaskoczenia. Kontrofensywa umożliwiła żołnierzom niemieckim zdobycie od 50 do 80 mil na wybrzuszenie linii frontu alianckiego, co nadało walce nazwę, dzięki której jest powszechnie znana. Siły amerykańskie, po ciężkich i śnieżnych walkach na nierównym terenie iw mroźnych temperaturach, były w stanie przegrupować się i wystrzelić kontratak, który popchnął linie frontu sprzymierzonego z powrotem do pozycji, które były przed bitwą. Po bitwie siły rezerwowe Niemiec zostały zlikwidowane, siły powietrzne zostały rozbite, a resztki armii niemieckiej wycofały się.
