Kolonia New Jersey została ostatecznie sklasyfikowana jako ziemia pomiędzy rzekami Hudson i Delaware, granicząca na zachodzie z Appalachami. Żyzna gleba New Jersey, długi okres wegetacyjny, położenie między dwiema łatwymi do żeglugi rzekami i tolerancja religijna przyczyniły się do bogactwa i popularności kolonii.
Fizyczna geografia kolonialnego New Jersey rozpoczęła się na długiej granicy z Oceanem Atlantyckim, od którego równiny przybrzeżne przekształciły się w pagórki, a następnie Appalachów. Kiedy lodowce na północy topniały pod koniec poprzedniej epoki lodowcowej, ich spływy spowodowały wzbogacenie gleby w kolonię New Jersey. W rezultacie wielu osadników uprawiało pszenicę, ziarno i kukurydzę, dostarczając chleb większości innych kolonii, podczas gdy inni stali się handlarzami futer, kupcami i rzemieślnikami.
