Czas Jamesa Madisona w biurze politycznym dostrzegł kilka porażek, w tym niezdolność do kupienia Zachodniej Florydy od Hiszpanów, powodując niepokoje i zakłócające restrykcje przez szereg działań, nie zdobywając terytorium Kanady od wojny 1812 roku i mając dwa nieudane poprawki do konstytucji USA. Madison został wybrany na sekretarza stanu 5 marca 1801 r. Przez prezydenta Thomasa Jeffersona, a następnie został prezydentem w 1809 r., Odbywając dwie kadencje.
Madison zaproponowała 12 poprawek do konstytucji, gdy służył w Izbie Reprezentantów w 1789 roku. Dziesięć z nich zostało ratyfikowanych przez państwa, ale, niestety, pierwsze dwa nie były. Pierwszy z nich dotyczył podziału członków Izby Reprezentantów. ale głosowanie nie spełniło tego, co było konieczne, aby było to prawo. Druga poprawka związana z Kongresem nie była w stanie wydać się z podwyżką. Nieoczekiwane odkrycie przez studenta uniwersytetu w 1982 r. Podkreśliło, że poprawka nie ma daty wygaśnięcia, a teraz jest 27. Zmiana konstytucji. Ratyfikowane 10 poprawek Madisona stały się Kartą Praw.
Madison współpracowała z prezydentem Jeffersonem przy zakupie w Luizjanie w 1803 roku, ale nie byli w stanie zabezpieczyć Zachodniej Florydy. Madison był w końcu w stanie zaanektować West Florida siłą podczas swojej prezydentury w 1810 roku.
Ustawa embarga z 1807 r. oraz ustawa o braku stosunku z 1809 r. znalazły się wśród aktów uchwalonych w celu wsparcia gospodarki USA. Doprowadziły one jednak do zakłócenia handlu w USA i zachęcenia kupców ze Stanów Zjednoczonych do przemytu. Sankcje handlowe zostały wprowadzone w życie przez kraje europejskie. Bill Macona nr 2 został podpisany w 1810 roku, aby powstrzymać te zakłócenia, ale podczas gdy Francja zgodziła się na warunki, Wielka Brytania tego nie zrobiła. Madison wypowiedział wojnę Brytyjczykom w 1812 roku.
