Głównymi argumentami używanymi przez anty-federalistów w debacie na temat konstytucji Stanów Zjednoczonych był fakt, że Konstytucja przekazała zbyt wiele władzy rządowi federalnemu i że prawa narodu nie zostały zagwarantowane poprzez Kartę Praw. Nie chcieli ratyfikować Konstytucji i mieli znaczący wpływ na tworzenie i wdrażanie Karty Praw.
Konwencja konstytucyjna z 1787 r. oznaczała przejście od artykułów Konfederacji do konstytucji USA. Debata ratyfikacyjna doprowadziła do sporów między Federalistami, którzy chcieli ratyfikować konstytucję, a anty-federalistami, którzy sprzeciwili się temu dokumentowi. Ci ostatni uważali, że nowy system narzucony przez Konstytucję nie chroni indywidualnych praw obywateli i zagrożonych wolności.
Wielu Anti-Federalistów pisało artykuły przeciwko ratyfikacji pod pseudonimami, takimi jak Centinel, Brutus i Federal Farmer. Niektórzy z nich wystąpili publicznie przeciwko ratyfikacji, przykładem był Patrick Henry. Wysiłki anty-federalistów nie były wystarczające, aby zapobiec ratyfikacji Konstytucji Stanów Zjednoczonych, ale udało im się przeforsować stworzenie i wdrożenie Karty Praw, która gwarantowała ochronę praw wszystkich obywateli.
