Álvar Núñez Cabeza de Vaca był odkrywcą dla Nowego Świata w imieniu Hiszpanii. Urodzony w Estremadura w Hiszpanii w 1490 roku, służył jako skarbnik podczas wyprawy Pánfilo de Narváez, która dotarła do dzisiejszej zatoki Tampa na Florydzie w 1528 roku. Zmarł w 1557 roku w Sewilli.
Wyprawa okazała się śmiertelna dla wszystkich z wyjątkiem de Vaca i około 60 innych członków. Odkrywca dotarł do dzisiejszego Galveston w Teksasie, zanim zamieszkał wśród rdzennych Amerykanów w okolicy i pracował z nimi jako przedsiębiorca i uzdrowiciel. Podczas pobytu w północnej Florydzie grupa ekspedycyjna de Vaca zajęła pozycję lidera Indian Apalachee, co wywołało gwałtowne reakcje tubylców.
De Vaca podróżował przez dzisiejsze Teksas, Meksyk i Nowy Meksyk w 1532 roku w poszukiwaniu innych Hiszpanów badających region. W 1536 spotkał się z hiszpańskimi handlarzami niewolnikami i nie zgodził się z ich traktowaniem rdzennych Amerykanów. Dzięki temu doświadczeniu powrócił do Hiszpanii i opowiedział się za lepszym traktowaniem rdzennych Amerykanów. Służył jako gubernator prowincji w Meksyku; jednak jego kadencja była pełna zarzutów o korupcję. Po powrocie do Hiszpanii władze go aresztowały, ale został ułaskawiony w 1552 roku i wykorzystał to doświadczenie, aby zostać sędzią w Sewilli.
