Platon, grecki filozof i uczeń Sokratesa, wniósł filozoficzną ideę, że rozum jest konieczny dla uczciwego i sprawiedliwego społeczeństwa. Czuł, że jednostki wymagają równości, która stała się podstawą współczesnych ideałów demokratycznych. Poparł także znaczenie matematyki w edukacji i sztuce i kulturze w cywilizowanym społeczeństwie.
Platon, urodzony w około 428 r., otrzymał wykształcenie w Atenach i został pod wpływem swojego nauczyciela, Sokratesa. Podziwiał metody dialogu i debaty Sokratesa. Kiedy Sokrates został stracony w 399 rpne, Platon odwrócił się od kariery w polityce i całkowicie pogrążył się w studiach i filozofii. Krótko spędził czas jako żołnierz armii ateńskiej w wojnie peloponeskiej między Atenami i Spartoną.
Przez 12 lat po śmierci Sokratesa Platon uczył się intensywnie w całym regionie Morza Śródziemnego, w tym w Egipcie i we współczesnych Włoszech. Napisał podczas i po tym okresie; jego wczesne pisma zawierały "Przeprosiny Sokratesa", "Euthyphro", "Hippias Major and Minor" oraz "Ion."
Jego średni okres pism obejmował "Republikę", która skupiała się na centralnych ideach sprawiedliwości, odwagi, mądrości i umiaru w rządzie i jednostkach. Jego późne pisma zawierały "Theory of Forms". W 385 r. B. założył Akademię, szkołę nauki.
