Zepsucie miejskie jest wynikiem połączenia czynników, takich jak ubóstwo, złe planowanie urbanistyczne, przestarzała infrastruktura, zmiany demograficzne, dyskryminacja rasowa, ograniczenia imigracyjne, suburbanizacja i redlining sąsiedztwa. Cechuje się takimi cechami jak: jako obecność opuszczonych budynków, wysoki poziom przestępczości, zmniejszający się wpływ polityczny, rozdrobnione rodziny, wyludnienie, wysokie bezrobocie, pustynne krajobrazy miejskie i deindustrializację.
Upadek miasta może również prowadzić do rozpadu miasta. W takich przypadkach, jak redlinowanie, ten rodzaj dyskryminacji zmusza dyskryminowanych do przenoszenia się do bardziej przyjaznych miast, gdzie taka praktyka nie jest ekstremalna lub nie istnieje.
Złe planowanie użytkowania ziemi może zmusić ludzi do migracji do innych miast, zwłaszcza jeśli miasto nie ma odpowiedniego lub taniego mieszkania. Zła infrastruktura i transport zniechęcają potencjalnych inwestorów i zmuszają istniejące firmy do przeprowadzki w inne miejsce.
Spadek gospodarczy może prowadzić do skrajnego ubóstwa, co przyczynia się do wysokiego poziomu przestępczości i narkomanii. Ludzie zawsze przenoszą się na obszary, w których czują się bezpiecznie, szczególnie ci z rodzinami. Ludzie poruszają się także z przyczyn ekonomicznych. Jeśli miasto nie radzi sobie dobrze pod względem gospodarczym, najprawdopodobniej ucierpi populacja, jeśli sytuacja się pogorszy.
Rozpad urbanistyczny stał się znany w Europie i Ameryce Północnej pod koniec XX wieku. Dziesięciolecia później rozkład urbanistyczny rozprzestrzenił się na cały świat, ze względu na poważne zmiany w globalnej ekonomii, polityce rządowej i transporcie.
