Apartheid w Południowej Afryce został spowodowany przez Partię Narodową, całkowicie biały rząd, który wprowadził silną politykę segregacji rasowej poprzez ustawodawstwo. Ustawa ta była znana jako apartheid i miała korzenie w 1913 roku Akt ziemi po niepodległości Republiki Południowej Afryki.
Apartheid zmusił białych mieszkańców RPA, którzy stanowili większość populacji, do życia w oddzielnych obszarach od białych ludzi i korzystania z oddzielnych publicznych obiektów. Obie grupy miały ograniczony kontakt ze sobą i chociaż trwała opozycja z innych krajów, apartheid trwał prawie 50 lat.
Dopiero w 1991 roku ustawodawstwo zaczęło być uchylane. Nelson Mandela spędził 27 lat w więzieniu, a kiedy w końcu został uwolniony w 1990 roku, pomógł zakończyć apartheid w Afryce Południowej. Republika Południowej Afryki została również zmuszona przez społeczność międzynarodową do powstrzymania ustawodawstwa apartheidu. Były sankcje ekonomiczne i obowiązkowe sankcje embarga.
W 1994 r. był to koniec apartheidu. Wybory w tym roku doprowadziły do powstania rządu koalicyjnego, który miał nie białą większość. Zbiegło się to z utworzeniem nowej konstytucji, która promowała wszystkie grupy rasowe i uchyliła ustawę o rejestrowaniu ludności. Chociaż mieszkańcy RPA mieli długą drogę do zjednoczenia swojego kraju i wymazania rasowych granic, na stałe pozbyli się apartheidu.
