Głównymi przyczynami wojny krymskiej była religia, w szczególności Święte miejsca w Jerozolimie - dotyczyło to wszystkich mocarstw, w tym Francji, Wielkiej Brytanii i Imperium Osmańskiego, a także brytyjska polityka zagraniczna, która była silnie poparcie dla Imperium Osmańskiego, ponieważ Brytyjczycy postrzegali ziemie tureckie jako barierę, która może powstrzymać rosyjski ekspansjonizm. Rosja ostatecznie przegrała sojusz z Francją, Wielką Brytanią, Sardynią i Imperium Osmańskim.
Wojna rozpoczęła się w 1853 roku, kiedy Rosja najechała na autonomiczne regiony Mołdawii i Wołoszczyzny, które zamieszkiwały Imperium Osmańskie.
To nie było zamierzone jako bezpośredni akt wojny przez Rosję. Zamiast tego Rosjanie mieli nadzieję zmusić sułtana do ustępstw na rzecz prawosławnych chrześcijan na tych terenach, jednocześnie widząc, jak zareaguje Imperium. Założono, że ponieważ inne mocarstwa, takie jak Francja i Wielka Brytania, nie były w dobrej kondycji, nie byłyby skłonne do zaangażowania się, nie mówiąc już o wspólnej pracy przy przyjściu z pomocą Turcji.
Wielka Brytania, Francja i Austria-Węgry uważały to posunięcie za zagrożenie ekspansjonistyczne lub z pogardą, a Wielka Brytania była zaniepokojona działaniami handlowymi na tym obszarze, a Austria-Węgry obawiały się inwazji z Rosji, ponieważ przekroczyły granicę Dunaj.
