Po około 20 latach kampanii i nacisków politycznych Towarzystwo Zniesienia Niewolnictwa, czyli Ruch Abolicjonistyczny, udało się w 1807 roku uchwalić Zniesienie ustawy o handlu niewolnikami w Wielkiej Brytanii. W Stanach Zjednoczonych ruch ten wpływał na opinię publiczną na północy w okresie poprzedzającym wojnę secesyjną.
W 1806 roku Parlament uchwalił ustawę zakazującą jakiegokolwiek brytyjskiego zaangażowania w handel niewolnikami z Francją. To spowodowało zmniejszenie handlu niewolnikami o dwie trzecie i ustanowiło ustawę z 1807 r., Która zniosła niewolnictwo we wszystkich brytyjskich koloniach i uczyniła nielegalnym przewożenie niewolników na brytyjskich statkach.
Prawo nie wymagało faktycznego uwolnienia niewolników. Ruch abolicjonistyczny był równoległy w Stanach Zjednoczonych, które jako niepodległe narody nie przestrzegały brytyjskiego prawa. W 1804 r. Abolicjoniści wywarli presję na północne państwa, aby stopniowo eliminowały niewolników.
Amerykańskie Towarzystwo Anty-Niewolnicze, którego radykalnym celem było natychmiastowe wyeliminowanie niewolnictwa, powstało w 1833 roku. Podczas gdy było publiczne poparcie dla ruchu, istniała również opozycja zarówno na Północy, jak i na Południu, których bogactwo opierało się na niewolnictwie. Bywały czasem gwałtowne sprzeciwy, w tym palenie skrzynek z propagandą abolicjonistów. Ruch abolicjonistyczny zaczął pękać z wewnętrznym sprzeciwem w latach czterdziestych XIX wieku i stał się w dużej mierze nieistotny, ale pozostawił trwałe piętno na społeczeństwie Północy.
