Do powszechnych chorób infekujących drzewa klonowe należą więdnięcie klonu, antraknoza, miejsce tar, sapstreak i phyllosticta. Klony, podobnie jak wszystkie drzewa liściaste, są również podatne na zgniliznę korzenia armillaria. Choroby te mają różną ciężkość, od stosunkowo nieszkodliwych i możliwych do uniknięcia, po śmiertelne i nieuleczalne.
Dwa gatunki grzybów verticillium powodują więdnięcie klonu. Są to te same typy verticillium, które powodują więdnięcie chorób w kwiatach, owocach i warzywach. Więdnięcie klonu powoduje, że liście drzewa zmieniają kolor i więdną. Młode, zdrowe drzewo klonowe może zwalczyć drobną infekcję verticillium, ale te grzyby często zabijają starsze drzewa i te z ciężkimi infekcjami.
Antracnoza, smoła i phyllosticta to wszystkie drobne choroby grzybowe. Te warunki są powszechne po wilgotnych, łagodnych zimach, gdy grzyb ma większe szanse na wzrost i uwolnienie zarodników. Każdy stan powoduje jedynie niewielkie przebarwienia liści, a wszystkie, oprócz najsłabszych klonów, nie mają problemu z pokonaniem tych grzybów.
Sapstreak to niebezpieczna, śmiertelna choroba grzybicza atakująca klony. Niestety sapstreak daje bardzo mało dowodów na jej obecność, dopóki drzewo nie zbliża się do śmierci. Sapstreak także odbarwia drewno, czyniąc drewno bezwartościowym.
Rotacja korzenia opieńki nazywana jest także grzybem miodowym, ze względu na grzyby miodowo-brązowe, które wyrastają wokół pnia zarażonego drzewa. Podobnie jak sapstreak, armillaria niewiele wskazuje na jej obecność, z wyjątkiem grzybów. Do czasu pojawienia się grzybów drzewo zazwyczaj nie jest w stanie pomóc.
