Sonet 16, znany również jako "O swojej ciemności" John Milton, znajduje poetę rozważającego jego użyteczność dla Boga w jego obecnym stanie bycia ślepym. Sonet został napisany po tym, jak Milton stracił wzrok w 1652 roku.
Mówca zaczyna od ujawnienia swoich myśli o życiu w świecie ślepoty, pragnąc bardziej niż kiedykolwiek, aby służyć swojemu stwórcy. Obawia się, że zostanie uznany za niewystarczającego przy powrocie Pana. Pyta: "Czy Bóg dokłada dzień pracy, światło jest zaprzeczone?" On chce wiedzieć, że Bóg nie pociąga go do odpowiedzialności za to, że nie robi więcej, cierpliwość odpowiada: cierpliwość jest uosobiona w sonecie jako ta, która doradza Miltonowi w sprawie jego dylematu. Oczywiście cierpliwość jest tym, co Milton musi mieć ze sobą i swoją sytuacją, Cierpliwość mówi Miltonowi, że Bóg nie potrzebuje niczego, co człowiek może mu dać. "To, czego Bóg chce, zgodnie z sonetem, jest dla człowieka, by z wdziękiem poradzić sobie z tym, co się dzieje dla niego w życiu. "Którzy najlepiej znoszą jego łagodne jarzmo, służą mu najlepiej" Cierpliwość doradza mówcy Podczas gdy Boża praca jest wykonywana przez wiele osób wykonujących wiele różnych zadań, sonet mówi: "Oni służą także temu, kto tylko stoi i czeka. "Według bazy danych literatury, sztuki i medycyny, poeta dowiaduje się, że w jego sytuacji zaakceptowanie jego ślepoty jest częścią pracy Boga nad Miltonem, napisał bowiem" Raj utracony "po utracie wzroku.
