Salvador Dalí eksperymentował z całym szeregiem różnych materiałów i mediów, w tym rzeźbą, grafiką, modą i twórczością, ale jest prawdopodobnie najlepiej zapamiętany ze swoich kreacji z farbami olejnymi i filmowymi. Podczas malowania często zaczynał od białego, zalanego drewnem panelu, na którym rysował kontury ołówkiem, atramentem lub rozcieńczoną czarną farbą. Połączył swoje farby z naturalną żywicą, na przykład damarem z mastyksu, sam lub wraz z olejem z siemienia lnianego, aby uzyskać większą płynność lub łatwość aplikacji.
Taka płynność jest ważną cechą w pracy Dali, a analiza wykazała, że jego nakładanie farby było płynne i precyzyjne, z niewielkimi oznakami niezamierzonych uderzeń. Jego późniejsze obrazy łączyły płynność dzieła Picassa lub Joana Miró z realizmem i religijnymi wyobrażeniami mistrzów klasycznych i renesansowych.
Dalí był także zainteresowany eksperymentowaniem z różnymi filozofiami i szkołami myślenia w sztuce. Przed pracą nad surrealistą, za którą stał się sławny, pracował nad ulepszeniem już istniejących stylów impresjonizmu: Pointillism, Futurism, Cubism i Neo-Cubism.
Wiele materiałów źródłowych Daliego pochodziło z jego własnej podświadomości. Szczególny wpływ wywarła na nim freudowska myśl psychoanalityczna i treść jego snów.
