Etos to sposób na przekonanie widzów do wiarygodności mówcy. Najczęściej jest używany w pismach perswazyjnych, takich jak "Modest Proposal" Jonathan Swift lub "Gettysburg Address" Abrahama Lincolna.
Arystoteles nazwał etos jedną z trzech głównych metod perswazji. Teoretyzował, że ludzie najprawdopodobniej uwierzą komuś w wiedzę lub kogoś, kto jest godny szacunku. Jonathan Swift używa tego urządzenia w swojej satyrze, "Skromna propozycja", ponieważ przedstawia argument za zjedzeniem dzieci, aby pomóc w biedzie. Cytuje różnych ekspertów, w tym "znanego Amerykanina" i francuskiego lekarza, aby zatwierdzić swój plan.
Etos jest używany w wystąpieniach politycznych, takich jak adres Gettysburg i wiele innych adresów prezydenckich w historii. Potężne osobistości polityczne mogą ustanowić własną wiarygodność dzięki szczerej prezentacji, artykulacji i ostrożnemu językowi. Chęć uznania obu stron argumentu również nadaje wiarygodność mówcy i jest formą etosu. Często ten typ retoryki stosuje się w połączeniu z patosem i logo.
W dzisiejszych czasach etos jest często używany w reklamie perswazyjnej. "Lekarze zgadzają się, że powinieneś zaakceptować to leczenie" lub "Skuteczność tego produktu została zweryfikowana przez naukowców" są przykładami etosu w biznesie.
