Nie ma płynów, które nie zamarzają. Jednak w pewnych warunkach możliwe jest schłodzenie cieczy poniżej jej normalnego punktu zamarzania. Taką substancję nazywa się cieczą przechłodzoną.
Temperatura, w której ciecz zamarza pod ciśnieniem atmosferycznym, nazywana jest normalną temperaturą zamarzania. Aby płyn miał właściwość nie zamarzania, jego temperatura krzepnięcia musi wynosić zero bezwzględne, najniższą temperaturę, w której materia może osiągnąć: 0 kelwinów lub -459,67 stopni Fahrenheita. Obecnie nie znaleziono takiej cieczy; w ten sposób każda ciecz zamarza, jeśli jest schłodzona do wystarczająco niskiej temperatury.
Ciecz może pozostać cieczą w temperaturach poniżej jej normalnego punktu zamarzania. Aby uzyskać przechłodzenie, należy zapobiec zarodkowaniu cieczy lub tworzeniu bardzo małych zamrożonych kryształów. Można to zrobić, izolując płyn od ruchu i przechowując go w całkowicie czystym i gładkim naczyniu. W przypadku niektórych cieczy obniżenie ciśnienia otoczenia podczas chłodzenia może również prowadzić do przechłodzenia. Jednakże, przechłodzone ciecze są wysoce niestabilne i całkowicie zamarzają, gdy zaczyna się zarodkowanie. Mała niedoskonałość w naczyniu lub małe zaburzenie, takie jak uderzenie w naczynie, powoduje, że przechłodzona ciecz zarodkuje i zestala się.
