Magna Carta, napisana po raz pierwszy 15 czerwca 1215 r., chroniła podstawowe prawa człowieka, w tym wolność od nadmiernej kontroli rządu i własności. Magna Carta została napisana przez baronów protestujących przeciwko złemu traktowaniu, które przetrwało pod rządami King John. Baronowie nie zdołali dokonać zmian w systemie feudalnym Anglii, ale poruszyli ważne kwestie społeczne i polityczne, które później poparli obywatele angielscy.
W 1297 r. pojawił się potężniejszy, skuteczny projekt Magna Carta. Chociaż społeczeństwo nie zmieniło się pod rządami króla Jana, Magna Karta ustanowiła wolność obywatelom angielskim przeciwko rządom tyranii w latach następujących po śmierci króla Jana. Pierwsza i kolejne wersje Magna Carta odnosiły się do wielu kwestii społecznych wywodzących się z systemu feudalnego. Biedni chłopi i ci niżsi na drabinie społecznej oskarżyli króla Jana o niesprawiedliwe traktowanie. Zauważyli silną dysocjację między królem a klasą wyższą i zwykłym człowiekiem.
Podczas gdy punkt ten podniósł kluczową kwestię społeczną, Magna Carta zawierała dwa elementy uważane przez historyków za o wiele bardziej istotne. Magna Carta zapewniała obywatelom ochronę przed bezprawnym prokuratorskim rządem, a zakazano odmowy lub opóźnienia wymierzenia sprawiedliwości jednostkom. Magna Carta chroniła prawa obywateli angielskich, ale okazała się ona kluczowym przykładem rządu i stosunków społecznych. Zasady Magna Carta ultimate zainspirowały piątą poprawkę do konstytucji Stanów Zjednoczonych.
