Gady serca, w dużej mierze podobne do serc płazów, są trójkomorowe i zapewniają umiarkowane oddzielenie krwi utlenionej i odtlenionej od ich dwóch przedsionków, z których otrzymuje się natlenioną krew i taką, która otrzymuje odtlenioną krew z płuc. Komora serca gadziego serca nadal pozwala na zmieszanie utlenionej i odtlenionej krwi, co oznacza, że nie jest tak mocna ani wydajna jak serce ssaka.
Rozdzielenie krwi występuje, ponieważ nadejście krwi jest niezależnie od czasu w przedsionkach. Jeśli krew dociera jednocześnie do obu przedsionków, następuje mieszanie, ale może to być w większym lub mniejszym stopniu zależne od temperatury ciała i stanu aktywności zwierzęcia.
Gdy krew dotrze do stożka tętniczego, zostanie ona wciągnięta w dół przez trzy kanały truncus arteriosus, wejście do układu krążenia, a następnie przechodzi przez resztę gadziego ciała. Konus prowadzi do trzech odrębnych systemów: układu tułowia płucnego oraz lewego i prawego systemowego systemu tułowia.
Serca ssaków są nastawione na ciągłą aktywność i wysoki poziom ruchu i wysiłku, podczas gdy reptiliańskie serca działają lepiej w krótkich seriach i wymagają, aby zwierzę często odpoczywało i pracowało nad kontrolowaniem temperatury ciała. Niższe poziomy tlenu we krwi powodują, że gady są powolne i podatne na sen.
