Czynniki biotyczne pustynnego biomu obejmują żywe organizmy, takie jak rośliny i zwierzęta, które nazywają pustynnym domem, podczas gdy czynniki abiotyczne obejmują elementy i zasoby wspierające życie, takie jak światło słoneczne, woda i powietrze. Pustynie na całym świecie różnią się liczbą i różnorodnością żywych organizmów, które wspierają; ich zdolność lub niezdolność do podtrzymywania życia zależy w dużej mierze od dostępności czynników abiotycznych.
Czynniki abiotyczne występujące w siedliskach pustynnych to światło, woda, gazy atmosferyczne, wiatr i gleba. Ta grupa czynników obejmuje również cechy fizjograficzne (lub pustynny krajobraz) i temperatury otoczenia. Wszystkie te składniki są niezbędne do podtrzymania życia pustynnego, ale energia światła i światła są przez wielu uważane za najważniejszy ze wszystkich czynników abiotycznych. Światło dostarcza roślinom i roślinności energię, która jest wykorzystywana do fotosyntezy, proces, który polega na wytwarzaniu substancji organicznych przy użyciu kombinacji substancji nieorganicznych. Dodatkowo światło jest absorbowane przez gatunki zimnokrwiste, takie jak gady, które są powszechnie spotykane w biomach pustynnych. W przeciwieństwie do ciepłokrwistych ssaków, gatunki zimnokrwiste nie wytwarzają ciepła wewnętrznie i polegają na promieniach słonecznych, aby zapewnić im ciepło i energię. Wiele pustyń różni się pod względem różnorodności gatunków, które wspierają, ale zawiera ssaki, gady i florę, np. Kaktusy i rośliny kwitnące.
Około jedna trzecia ziemi na ziemi może być sklasyfikowana jako pustynny lub półpustynny obszar pusty. Chociaż ludzie są niegościnni, ludzie próbowali żyć na pustyniach przez wiele tysięcy lat. Najbardziej udanymi są nomadzi, którzy przenoszą się wszędzie tam, gdzie dostępne są żywność i woda.
