Arystotelesowski obraz nieba opisał serię 55 koncentrycznych sfer składających się z nieprzekupnego elementu zwanego "eterem". Te sfery zawierały słońce, księżyc, planety, gwiazdy i inne ciała niebieskie, które okrążały kulista Ziemia.
Poglądy Arystotelesa na temat wszechświata opierały się na idei pierwiastków. Wierzył w cztery elementy ziemskie: ziemię, powietrze, ogień i wodę. Naturalne tendencje tych elementów ukształtowały rzeczywistość planety Ziemia. Najcięższy element, ziemia, naturalnie przeniósł się do środka systemu, a za nim druga najcięższa woda. Powietrze, trzeci najlżejszy element, tworzy atmosferę, po której następuje warstwa ognia, najlżejszy element.
Piąty element, eter, tworzą kule krążące wokół Ziemi i przymocowane do nich ciała niebieskie. Najbliższa kula zawierała księżyc, podczas gdy najdalsza kula zawierała gwiazdy. Poza układem niebieskim, ułożyć kulę "Prime Mover", która poruszała się ze stałą prędkością kątową, zapewniając ruch całego systemu.
Chociaż współczesna nauka ostatecznie zaprzeczała geocentrycznemu modelowi wszechświata Arystotelesa, pozostała podstawowym obrazem niebios od III wpne do XVI wieku i dobrze działała dla astronomów próbujących przewidzieć ruch planet i niebiańskie wydarzenia. < /p>
