Niektóre cechy osobowości związane z porządkiem urodzenia obejmują pierworodne dzieci, które wydają się być godne zaufania i osiągają dobre wyniki, podczas gdy dzieci w średnim wieku rozwijają się w przyjaźni i mają tendencję do działania jako rozjemcy. Najmłodsze dzieci, zazwyczaj wychodzące, często zachowują się w sposób, który zwraca uwagę innych, podczas gdy tylko dzieci często posiadają cechy przywódcze.
Ponieważ rodzice często rozkręcają się w swoim rodzicielstwie z każdym dzieckiem, najmłodsze dzieci mają zazwyczaj zabawne i proste cechy. Najmłodsze dzieci uwielbiają przyciągać uwagę i starają się ukraść uwagę innych. Pragną także podniecenia pod wpływem chwili i nie potrzebują zbytniego bezpieczeństwa, uważając zamiast tego, że wszystko działa.
Dla kontrastu, najstarsze dzieci pracują pilnie i mają umiejętności zdobywania aprobaty dorosłych. Najstarsze dzieci chcą odnosić sukcesy we wszystkim, co robią, i często stają się znane ze swojej odpowiedzialności. Inne typowe cechy osobowości związane z najstarszymi dziećmi to ostrożność i okazjonalna introwersja. Najstarsze dzieci często stają się wysokokalorycznymi dorosłymi.
Podobnie, cechą osobowości związaną z dzieckiem średnim jest tendencja do preferowania socjalizacji wśród rówieśników do rodziców lub rodzeństwa. Bliskie dzieci mogą być zbuntowane, ale zazwyczaj mają duży krąg społeczny. Jako dzieci, osoby o średnim pochodzeniu odmawiają poleceń rodzica bardziej niż inne dzieci, ale często również posiadają cechy pielęgnacyjne.
Tylko dzieci często mają cechy osobowości pierworodnych dzieci, ale w stopniu najwyższym. Ponieważ tylko dzieci mają przywilej i odpowiedzialność za status ich jedynego dziecka, często wykazują cechy sumiennego perfekcjonizmu. W młodości tylko dzieci wykazują większe zdolności do samopomocy niż inne dzieci. Jako dorośli, tylko dzieci chcą odnieść sukces.
