Istnieją cztery czynniki, które leżą u podstaw atrakcyjności międzyosobowej: atrakcyjność fizyczna, podobieństwo w osobowości między dwiema osobami, położenie geograficzne i ilość ujawnianych informacji. Naukowcom trudno było nauczyć się przyciągania interpersonalnego ponieważ samo zachowanie musi być replikowane w laboratorium, które wykorzystuje sztuczne warunki.
Te sztuczne warunki uniemożliwiają badanie zachowania w sposób naturalny, a zatem wyciąganie wniosków na podstawie badań może być trudne. Te badania mają również nieproporcjonalnie dużą liczbę uczniów z klasy średniej, białych studentów, a także tylko ludzi z zachodnich kultur. Ponadto osoby te nie widziały się przed badaniem i prawdopodobnie nie zobaczą się po badaniu.
Podczas studiowania bliskość geograficzna była czynnikiem przyciągającym, ponieważ w ten sposób ludzie są w stanie spotykać się nawzajem w najbardziej naturalnym sensie. Wpadnięcie na kogoś, kto mieszka w tym samym mieście, jest bardziej prawdopodobne niż wpadnięcie na kogoś, kto mieszka w odległości 3000 mil. Kolejny czynnik, fizyczna atrakcyjność, jest nieodłącznie związany z chemicznym makijażem danej osoby. Liczne badania wykazały, że fizyczna atrakcyjność zwiększa chęć interakcji, ponieważ ludzie wolą mieć atrakcyjnych fizycznie partnerów i przyjaciół. Ludzie, którzy są atrakcyjni fizycznie, są uważani za szczęśliwszych, zdrowszych, odnoszących większe sukcesy, bardziej wykwalifikowanych społecznie i bardziej wrażliwych. Jednak atrakcyjność fizyczna jest subiektywna, a także zależna od kultury.
Ludzie, którzy są w stanie samodzielnie ujawnić szczegóły o sobie bez zbytniego dzielenia się, często cementują się w umyśle swojej nowej znajomości jako prawdziwa osoba, która jest zazwyczaj uważana za bardziej atrakcyjną. Ostatnim czynnikiem jest to, jak podobne są te dwie osoby. Ludzie zawsze są zainteresowani spotykaniem ludzi, którzy mają podobne zainteresowania i przyjaźnią się z osobami o podobnych poglądach.
