Termin Dakota odnosi się do dialektu języka Sioux i do grupy ludzi. Samo słowo oznacza "sojusznik". Plemiona Dakota, Nakota i Lakota są również znane jako Sioux. Plemię Dakoty składa się z dwóch grup. The Santee, lub Eastern, Dakota żyli głównie w dzisiejszym stanie Minnesota, a Dakota Zachodnia mieszkała w dzisiejszej Dakocie Północnej i Południowej. Dakota byli nomadycznymi myśliwymi i rolnikami uprawiającymi uprawy, takie jak kukurydza w ciepłych porach roku.
Ludzie z Dakoty mieszkali w namiotach wykonanych ze skórki bawołów zwanej tipi lub tipi. Kiedy zmienili lokalizację, Dakota spakowałaby ich domy. Używali również bawołów do produkcji szat w czasie mroźnych zim, podczas gdy używali skóry z deerskin i elkskin do tworzenia sukienek, mokasynów i breechcloth. Handlowali skórą bawołów z innymi plemionami z Great Plains, takimi jak Arikara. Dakota często walczył z Indianami Assiniboine, Ojibwe i Kiowa. Nazwa "Sioux" pochodzi od terminu Ojibwe dla plemion Dakota.
W 1804 r. Siouxowie weszli w kontakt z Lewisem i Clarkiem podczas ich wyprawy. Dalsza eksploracja i ostateczne rozstrzygnięcie skutkowały serią traktatów z Fort Laramie w 1851 roku, które ograniczyły terytorium plemion Siuksów, w tym mieszkańców Dakoty. W 1862 roku miała miejsce masowa egzekucja w Mankato w stanie Minnesota, a dwa lata później nastąpiła masakra w 1864 roku w Sand Creek.
