Helen Keller, znana z przezwyciężania ślepoty i głuchoty, aby zostać jednym z założycieli ACLU, nie narodziła się z tymi niepełnosprawnościami. Historycy uważają, że w 1882 r. Cierpiała na szkarlatynę lub zapalenie opon mózgowych, przez co straciła zdolność widzenia, słyszenia i mówienia.
Keller urodziła się w Tuscumbia w Alabamie 27 czerwca 1880 roku. W jej wczesnych latach rozwinęła podstawową formę komunikacji; jednak z powodu frustracji i gniewu, rutynowo wpadała w ataki dzikich agresji i napadów złości. Aby zwalczyć to zachowanie i pomóc jej poradzić sobie z jej niepełnosprawnością, jej rodzice spotkali się z Alexandrem Grahamem Bellem, który zalecił zabranie Helen do Instytutu Perkinsa. W Instytucie rodzina poznała Anne Sullivan i wynajęła ją, by uczyła Helen.
Pierwsze słowo, którym Keller nauczył się rzucać zaklęcie z pomocą Sullivana, było "lalką"; jednak napady złości Helen trwały nadal. Sullivan zalecił, aby ona i Helen zostały odizolowane, aby pracować jeden na jeden, a rodzina przeniosła ich dwójkę do domku na terenie. To właśnie w tym domku Anne i Helen zrobiły nadzwyczajny postęp, w pewnym momencie uczyły się 30 słów dziennie. W 1890 r. Helen rozpoczęła formalne lekcje mowy w szkole Horacego Manna dla osób niesłyszących, co było początkiem 25-letniej walki o naukę mówienia w sposób spójny, aby inni mogli ją zrozumieć.
