Bitwa o wybrzuszenie w czasie II wojny światowej miała miejsce w związku z planem Hitlera o przeprowadzeniu kontrofensywy, która miała przelecieć przez sprzymierzone armie w regionie Ardenów w północno-zachodniej Europie i odzyskać Antwerpię w Belgii. Ponieważ sojusznicy nie byli przygotowani na atak, niemiecka ofensywa dokonała znacznego wstępnego postępu, tworząc dużą wypukłość linii sojuszniczej.
Ofensywa, rozpoczęta 16 grudnia 1944 r., była desperacką próbą zwycięstwa Hitlera nad pogarszającym się frontem zachodnim. Ponad 250 000 żołnierzy niemieckich, wspomaganych przez niesprzyjającą pogodę i słabo obronione linie, wjechało głęboko w lasy Ardenów, przytłaczając zaskoczone wojska amerykańskie. Sztywny sojuszniczy opór przedłużył bitwę, powodując, że Niemcy wyczerpali zapasy i amunicję. Bitwa trwała do 25 stycznia 1945 r.
Bitwa pod Bulge była najkrwawszą i najbardziej kosztowną bitwą wojny dla Amerykanów. Ponad 100 000 ich żołnierzy zostało zabitych, rannych, schwytanych lub zaginionych. Ostatecznie jednak Niemcy zostali zmuszeni do wycofania się z powodu braku paliwa, silnego oporu ze strony sojuszników i przybycia trzeciej armii generała George'a Pattona, która została przekierowana z Lotaryngii i wysłana, by przebić się przez niemieckie oblężenie miasta Bastogne. Bitwa zużyła rezerwy niemieckie, dziesiątkując siły powietrzne. Na początku lutego wybrzuszenie zostało zamknięte, a linie wróciły do poprzednich lokalizacji.
