Indywidualne ubóstwo jest spowodowane poziomem wykształcenia, umiejętności, inteligencji i doświadczenia. Niepełnosprawności psychiczne i fizyczne, słabość z powodu wieku i dyskryminacja ze względu na orientację seksualną, rasę, płeć i inne bigoterie również są przyczyną. Przyczyny na poziomie społecznym obejmują działania wojenne, cykle rolnicze, klęski żywiołowe, susze i powodzie.
Istnieją co najmniej dwa podejścia do wyjaśnienia ubóstwa społecznego, w tym przypadku i teorii ogólnych. Podejście przypadku mówi, że indywidualne teorie (lub przypadki) ubóstwa stanowią zagregowane (lub całkowite) przyczyny ubóstwa społecznego. Ogólna teoria ubóstwa utrzymuje jednak, że ogólnosystemowe problemy społeczne, takie jak niski dochód narodowy, powodują pojedyncze przypadki ubóstwa.
Innymi słowy, teorie przypadków pozwalają wierzyć w zwalczanie ubóstwa poprzez rozwiązywanie indywidualnych problemów. Z drugiej strony, teoria generyczna wierzy w walkę z ubóstwem poprzez zajmowanie się nadrzędnymi problemami społecznymi i gospodarczymi, które go powodują.
Na przykład w teorii przypadku, jeśli przyczyną ubóstwa jest brak wykształcenia lub umiejętności, rozwiązaniem jest lepsze wychowanie jednostek w ubóstwie. Według ogólnej teorii, problem ubóstwa byłby lepiej rozwiązany poprzez poprawę ilości i jakości miejsc pracy w całym kraju.
Niektórzy uczeni, którzy lubią podejście ogólne, twierdzą, że pewne podstawowe problemy, które powodują ubóstwo, obejmują fakt, że nie ma wystarczających możliwości zatrudnienia, które dają możliwą do zaakceptowania płacę lub fakt, że dany kraj ma niski dochód narodowy. Innym przykładem specyficznym dla danego kraju jest wojna. Na przykład PKB Iraku na mieszkańca spadł z 2,500 USD do 761 USD z powodu wojny w Zatoce Perskiej w latach 1990-1993.
