Głównymi przyczynami głodu są zarówno czynniki środowiskowe, jak i polityczne. Podczas gdy zdecydowana większość głodów w całej historii była spowodowana nieoczekiwanymi problemami środowiskowymi, wiele z nich było spowodowanych złym zarządzaniem politycznym. W najnowszej historii głód był często spowodowany przez regionalne konflikty i niewłaściwą alokację zasobów przez totalitarne rządy.
Niektóre z najgłośniejszych głodów XX wieku spowodowane były jawnymi działaniami politycznymi. Według Slate'a Wielki Chiński Głód w latach 1958-1961 był bezpośrednim rezultatem katastrofalnej kampanii "Wielki skok naprzód" lidera Mao Zedonga, która była próbą szybkiego przejścia od społeczeństwa rolnego do społeczeństwa przemysłowego. Podobnie, ukraiński "Hołodomor" z lat 1932-1933, który zabił od 2,4 do 7,5 miliona Ukraińców, jest powszechnie uważany za celową próbę ludobójstwa dokonaną przez Józefa Stalina. Nawet irlandzki głód ziemniaczany w latach 1845-1852, rzekomo spowodowany przez plagę ziemniaka, został znacznie pogarszany przez rządową politykę brytyjskich, irlandzkich kolonialnych władców. Niedawne klęski głodu w wielu krajach afrykańskich są również przykładem zbieżności czynników politycznych i środowiskowych, w których susze były często zaostrzane przez niezgodę polityczną i złą politykę rządu.
Poza czynnikami politycznymi, wiele głodów zostało spowodowanych głównie przez czynniki środowiskowe. Od suszy po zbyt długie pory deszczowe i choroby roślin, większość historycznych głodów spowodowały czynniki, które były trudne, jeśli nie niemożliwe, aby zapobiec.
