ATX (Advanced Technology eXtended) i NLX (New Low Profile eXtended) to dwa komputerowe czynniki, które określają specyfikacje płyty głównej. Współczynnik kształtu ATX jest częściej używany, podczas gdy współczynnik kształtu NLX jest zwykle używany w mniejszych przypadkach. Płyty główne ATX mają 12 cali szerokości i 9,6 cala głębokości, podczas gdy płyty główne NLX mają zwykle 10 cali szerokości i 8 cali głębokości.
Największym czynnikiem odróżniającym NLX od ATX jest obecność płyty riser, która pozwala płytom głównym NLX dodawać dwie do czterech kart rozszerzeń. Pozwala również użytkownikowi usunąć płytę główną z komputera bez konieczności wyjmowania kart rozszerzeń bez użycia jakichkolwiek narzędzi. Płyty główne ATX mają również gniazda rozszerzeń, które znajdują się na samej płycie głównej.
Format ATX został wprowadzony przez firmę Intel w 1995 r. i pozostaje popularny od 2014 r., podczas gdy płyty główne NLX, które zostały wprowadzone w 1997 r., zostały ostatecznie zastąpione przez płyty główne z FlexATX, Micro-ATX i Mini-ITX.
Liczba gniazd rozszerzeń, które zapewniają standardowe współczynniki kształtu ATX, jest ograniczona do siedmiu, a liczba gniazd zapewniona przez czynniki formularza NLX jest różna. Jedną z głównych zalet NLX jest jego rozmiar, który pozwala użytkownikowi umieścić serwer w obudowie wielkości magnetowidu, podczas gdy ATX oferuje użytkownikom zaawansowane funkcje zarządzania energią.
