Jakie są granice płyty Lithospheric?

Trzy rodzaje granic, rozbieżne, zbieżne i transformujące granice uszkodzeń, występują w płycie litosfery. Gdy płyty odbiegają lub od siebie odsuwają się i zbiegają lub łączą się, ogromne ilości energii są zwolniony, powodując transformację powierzchni Ziemi.

Rozbieżne granice to miejsce, w którym powstaje nowa skorupa i gdzie oceany rodzą się lub rozszerzają, gdy talerze rozchodzą się lub rozsuwają. Rozbieżne granice, które występują na lądzie, powodują separację, a wraz z upływem czasu masa ziemi pęka dalej, a otaczająca woda wypełnia przestrzeń między ziemami.

Tam, gdzie płyty stykają się lub zbiegają, dochodzi do zbieżnych granic, a także tam, gdzie skorupa jest niszczona i ponownie przetwarzana z powrotem do wnętrza Ziemi. Znane jako strefy subdukcji, zbieżne granice są również miejscem, w którym często znajdują się góry i wulkany. Zbieżne granice mogą występować na trzy różne sposoby. Konwergencja oceaniczna do kontynentalnej polega na tym, że płytka oceaniczna spotkała się z płytą kontynentalną, w wyniku czego płyta podskakuje pod płytą kontynentalną, która unosi płytę kontynentalną i tworzy pasmo górskie. Konwergencja oceaniczna do oceanicznej występuje wtedy, gdy dwie płytki oceaniczne zbiegają się i zwykle jedna z nich jest zmuszana pod drugą, tworząc głęboki rów z oceanu. Wykop Marianów jest przykładem głębokiego rowu, który powstał, kiedy płyta filipińska została upuszczona pod talerz pacyficzny. Wulkany mogą również być wynikiem konwergencji oceanicznej do oceanicznej. W przypadku konwergencji kontynentalnej do kontynentalnej zderzają się dwie płyty kontynentalne i oba są popychane w górę, tworząc góry. Zderzenie Indii i Azji stworzyło Himalaje i Płaskowyż Tybetański.

Granica błędu transformacji występuje, gdy dwie płyty przesuwają się obok siebie w poziomie. Większość występuje na dnie oceanu, ale niektóre, podobnie jak wina San Andreas, występują na lądzie. Usterka San Andreas jest najsławniejszą granicą usterki i jest wynikiem pacyficznej płyty poruszającej się na północnoamerykańskim talerzu. Dzieje się to przez ostatnie 10 milionów lat w tempie 2 cali rocznie.