Nazwy księżyców Urana: Cordelia, Ofelia, Bianca, Cressida, Desdemona, Julia, Portia, Rosalind, Mab, Belinda, Perdita, Puck, Kupidyna, Miranda, Francisco, Ariel, Umbriel, Titania, Oberon , Kaliban, Stephano, Trinculo, Sycorax, Margaret, Prospero, Setebos i Ferdinand. Księżyce pochodzą od bohaterów dzieł i postaci Williama Szekspira autorstwa Alexandra Pope.
Księżyce Urana podzielone są na trzy kategorie: 13 księżyców wewnętrznych, 5 głównych księżyców i 9 nieregularnych księżyców. Dwa największe księżyce Urana to Titania i Oberon. Zostały one odkryte jako pierwsze i zostały znalezione w 1787 roku przez Williama Herschela. W 1851 roku Ariel i Umbriel zostali odkryci przez Williama Lassela. Następny księżyc został odkryty przez Mirandę, którą Gerard Kuiper odkrył w 1948 roku. Te pięć księżyców jest wystarczająco dużych, by można je było uznać za planety karłowate, jeśli krążą wokół Słońca. Tworzą wielkie księżyce.
Więcej księżyców Urana odkryto po tym, jak NASA wypuściła Voyager 2 w 1986 roku. Podróż Voyagera 2 do Urana potroiła liczbę znanych księżyców planety. Kosmiczny Teleskop Hubble'a, przeniesiony na orbitę w 1990 r., Pozwolił obserwować i badać ostatnie 12 wewnętrznych księżyców Urana. NASA sugeruje, że te księżyce są przechwycone asteroidami, a niektóre z nich prawdopodobnie zderzą się w ciągu 100 milionów lat.
