Indie i Pakistan od dawna kłócą się ze sobą, głównie ze względu na konflikty etyczne i religijne, spory terytorialne, a także jako coraz większy efekt polityki zimnowojennej, która sprawiła, że Indie apelują zarówno do Stanów Zjednoczonych, jak i do Związku Radzieckiego. Unia w konflikcie z Pakistanem. Napięcia między krajami naprawdę zaczęły nasilać się podczas wysiłków na rzecz dekolonizacji na początku XX wieku.
Kiedy w 1947 r. Wielka Brytania przestała rządzić Indiami, pojawiły się nie świeckie, głównie indyjskie, Indie, podobnie jak dwa nie sąsiadujące, głównie muzułmańskie regiony, znane jako Wschodni Pakistan i Zachodni Pakistan. Fakt, że kraj był podzielony, a pomiędzy Indie, był źródłem wielkiej niechęci. Wrogość skupiała się głównie na obszarze Kaszmiru, który stał się częścią Indii, mimo że Pakistan twierdził, że jest częścią jego terytorium. Konflikt ten znany jest jako pierwsza wojna indyjsko-pakistańska i trwał w latach 1947 i 1948.
W 1965 r. Pakistan próbował odzyskać Kaszmir siłą, prowadząc do drugiej wojny indyjsko-pakistańskiej, która zakończyła się impasem. Stany Zjednoczone i Wielka Brytania ostatecznie stanęły po stronie Indii, chociaż oba państwa dążyły do utrzymania serdecznych stosunków także z Pakistanem. Należy zauważyć, że Pakistan Wschodni został oddzielony od Zachodniego Pakistanu jako jednostka polityczna po wojnie domowej we wczesnych latach 70. XX wieku i od 2016 roku jest znany jako Bangladesz.
W ostatnich dziesięcioleciach zarówno Indie, jak i Pakistan stały się siłami nuklearnymi. Indie oświadczyły, że utrzymują politykę "bez pierwszego uderzenia", co oznacza, że będą używać broni jedynie do obrony, podczas gdy Pakistan ogłosił, że rozważy użycie broni w sytuacji pierwszego uderzenia. Te różne polityki są sprzeczne z głęboką nieufnością obu państw.
