Przekonania legalizmu obejmują ideę, że porządek był najważniejszym ludzkim zmartwieniem i że ludzie są z natury źli. Legalizm był klasyczną chińską filozofią założoną przez Hsün Tzu i rozwiniętą w IV wieku pne.
Legalizm był systemem kontrastującym w porównaniu do taoizmu, który skłaniał się ku anarchii i konfucjanizmowi, który wierzył w życzliwość. Legalizm uważał, że dobry rząd jest możliwy tylko wtedy, gdy ignorowane są niemożliwe ideały tradycji i ludzkości. Prawnicy uważali, że idee edukacji, szlachty i etyki są bezużyteczne w poprawie ludzkiej kondycji. Zamiast tego wierzyli, że ludzie mogą być ulepszeni tylko przez silny rząd.
Legalizm utrzymywał przekonanie, że silny rząd może istnieć tylko dzięki rygorystycznemu kodeksowi prawa i bezstronnej policji w celu egzekwowania tych praw. Co więcej, od policji oczekiwano, że będzie surowo karała nawet najmniejszą zbrodnię. Legalizm był zatem totalitarnym systemem wierzeń. Jego założyciel, Hsün Tzu, wierzył, że ludzie są z natury samolubni i skłonni do społecznego nieporządku.
Według Hsün Tzu, moralność była czymś, co musiało być egzekwowane, ponieważ nie istnieje w przyrodzie. Jedynym sposobem na egzekwowanie moralności, zgodnie z tym systemem, było konsekwentne karanie za każde wykroczenie.
