Manuel Roxas został wybrany w 1946 r. na pierwszego prezydenta Republiki Filipin i przypisywany jest narodowi z powojennego ekonomicznego i społecznego nędzy. Roxas zyskał sobie reputację lidera, ustanawiając kilka kluczowych politycznych i gospodarczych polityk podczas pełnienia urzędu.
Prezydent Manuel Roxas objął stanowisko prezydenta niepodległej Republiki Filipin w 1946 r. i doprowadził ten naród do końca 1948 r. Roxas działał jako sekretarz finansów w nowo powstałej Wspólnocie przed kandydowaniem na stanowisko prezydenta i był częścią konwencji, która zaplanowała i ustanowiła formalną konstytucję dla Filipin. Roxas przejął stanowisko prezydenta jako przedstawiciel liberalnego ramienia partii Nacionalista (nacjonalistyczna). Wygrał głosy wyborcze i wyborcze swoich rodaków Filipińczyków i objął rolę prezydenta 4 lipca 1946 r. Roxas objął urząd w powojennym państwie i uzyskał krytyczną pomoc zagraniczną, aby pomóc ożywić naród i jego gospodarkę . Podczas pełnienia urzędu Roxas wdrożyła ustawę o handlu dzwonami, zwaną również ustawą o handlu filipińskim, która zapewniła krajom rozwiniętym, w szczególności Stanom Zjednoczonym, dostęp do zasobów naturalnych Filipin w zamian za pomoc finansową. Roxas ustanowił także Umowę o Bazę Wojskową, która nadała Stanom Zjednoczonym uprawnienia do wykorzystywania baz wojskowych na Filipinach do swoich operacji.
