Pięć cech cywilizacji to umiejętność czytania i pisania, architektura publiczna, bogactwo publiczne, zawody i hierarchia społeczna. Istnienie ośrodków miejskich, infrastruktury i stałych siedlisk uważa się również za cechy charakterystyczne cywilizacja. Istnieje wiele innych cech definiujących, a chociaż rodzaj i liczba mogą zależeć od źródła, z którym się konsultowano, cywilizacja jest często najszerzej definiowana jako złożone społeczeństwo państwowe.
Carroll Quigley zdefiniował cywilizację jako "społeczeństwo produkujące z narzędziem ekspansji" w 1979 roku. "Instrument ekspansji" odnosi się do różnych organizacji społecznych, które w połączeniu są w stanie zaspokoić podstawowe ludzkie potrzeby. Quigley dodał także, że społeczeństwo staje się cywilizacją, gdy rozwija system pisania i życie w mieście.
Samuel P. Huntington w swojej książce z 1993 roku "Zderzenie cywilizacji" określił cywilizację jako "najwyższą kulturową grupę" i "najszerszą kulturową tożsamość", do której zdolni są ludzie. Cechami charakterystycznymi Huntingtona są wspólne elementy obiektywne, takie jak historia, język i religia, a także subiektywna identyfikacja osób tworzących cywilizację.
Albert Schweitzer w swojej książce "Filozofia cywilizacji" nakreśla ideę, że w społeczeństwie istnieją cywilizacje o podwójnej opinii: taka, w której cywilizacja jest postrzegana jako pojęcie czysto materialne, a druga, w której cywilizacja jest postrzegana zarówno jako materiał, jak i etycznie. Stwierdził, że ówczesny kryzys w 1923 roku był rezultatem tego, że ludzkość straciła z oczu etyczną koncepcję cywilizacji.
