Graffiti zajmuje skomplikowaną i kontrowersyjną strefę między sztuką ulicy a wandalizmem, a artyści twierdzą, że jest to potężna forma sztuki z korzeniami Andy'ego Warhola, Keitha Haringa i Jean-Michaela Basquiata, a także krytyków, którzy wskazują, że nielegalne, forma wandalizmu i mocno związana z gangami. Taggerowie i dzielnice często wchodzą w konflikt ze sobą.
Rozwiązania graffiti polegają na zatrzymywaniu winowajców, zastępowaniu negatywnych obrazów pozytywnymi i przekierowywaniu talentów artystów graffiti na bardziej produktywne miejsca. Mocną argumentacją przeciwko zatrzymywaniu taggerów jest to, że aresztowanie stało się symbolem statusu i sposobem wykazania zaangażowania taggera. Niektóre społeczności sponsorują programy, w których dzieci i nastolatki usuwają niechciane graffiti.
W Wielkiej Brytanii graffiti stało się narzędziem do wyrażania politycznych wypowiedzi w rękach Banksy'ego. Podczas gdy Banksy nie jest pierwszym artystą, który przekazuje komentarz społeczny poprzez sztukę, jego graffiti jest szeroko nagłaśniane przez międzynarodową publiczność. Banksy zwrócił uwagę, że mocne strony graffiti tkwią w jego dostępności, bez potrzeby przeglądania portfolio, selektywnych galerii, drogich szkół artystycznych czy rozległych sieci.
Konsensus wydaje się taki, że graffiti, gdzie jest poszukiwany i można go podziwiać, to sztuka uliczna, a graffiti, gdzie nie jest pożądany, to wandalizm.
