Chociaż Frank Gehry nie osobiście kojarzy się z ruchem, krytycy uważają przede wszystkim, że jego filozofia projektowania jest dekonstruktywizmem, podejście charakteryzuje się rozdrobnieniem i zniekształceniem tradycyjnej struktury, o czym świadczy jego przekonanie, że wszyscy artyści powinni być sobie wierni . Praca Gehry'ego jest rozpoznawalna dzięki wykorzystaniu asymetrii, przesadnych proporcji i niekonwencjonalnych materiałów. Jego projekty mają wpływ na architekturę, projektowanie wnętrz, sztukę i modę.
Filozoficznie, dekonstruktywizm jest krytyczną reakcją na modernizm, w którym oczekuje się, że forma budynku będzie ściśle związana z jego funkcją. Modernistyczne budynki, uosabiające prostokątne wieżowce ze stali i szkła, które określały główne miasta w XX wieku, nagradzają eliminację niepotrzebnych szczegółów i przestrzeganie sztywnych norm geometrycznych. Architektura modernistyczna odzwierciedla współczesne filozofie dotyczące harmonii społecznej i organizacji maszynowej. Dekonstruktywizm jest zatem nazywany, gdy próbuje zdestabilizować myślenie modernistyczne poprzez rozbicie projektu na wysoce stylizowane, indywidualne części.
Muzeum Guggenheima w Balboa w Hiszpanii, najbardziej kultowe dzieło Gehry'ego, ma zewnętrzną powierzchnię z tytanu, szkła i wapienia, która jest zarówno prostokątna, jak i tradycyjna, a także dramatycznie zakrzywiona i złożona. W ramie mieszczą się regularne i nieregularne kształty galerii. Mieszanka klasycznych i zniekształconych postaci w dziele Gehry'ego oddziela budynki od elementów wizualnie sprzecznych ze sobą i z otoczeniem. Gehry zamierza tak dopracowane podejście do designu, aby mocno nadrukować jego budynki w lokalnej kulturze.
