Przesądy o krukach są powszechne w legendach, w tym przekonanie, że są duchami ofiar morderstw i są gospodarzami dusz potępionych. Kruk od dawna uważany jest za ptaka złego omen, prawdopodobnie z powodu jego czarnego upierzenia, rechotu i smaku martwego i rozkładającego się ciała innych zwierząt.
Grupa sześciu kruków, ze skrzydłami obciętymi, aby zapobiec ucieczce, zamieszkuje w Tower of London. Uważa się, że jeśli grupa zginie lub odleci, "upadnie Korona, a Wielka Brytania". Dzikie kruki żyły tam od stuleci, najpierw przyciągane zapachem trupów ze straconych wrogów Korony. Według duńskiego folkloru z końca XIX wieku, kiedy król lub wódz został zabity w bitwie, a później zjadany przez kruki, kruki stały się "valravne". Valraven, który zjadł serce króla, zyskał ludzką wiedzę. Mógłby wtedy wykonywać wielkie złośliwe działania, może sprowadzić ludzi na manowce i miał nadludzkie moce.
Literatura nie była dobra dla kruków. Edgar Allan Poe, William Shakespeare i Stephen King wszyscy przyczynili się do złej reputacji ptaków.
Kruk (Corvus corax) znajduje się na półkuli północnej. Duży ptak, kruki mierzą 25 cali długości i ważą około 2,6 funta. Żyją do 21 lat na wolności i do końca życia. Mózgi kruków należą do największych gatunków ptaków. Obserwują, gdzie inne kruki zakopują swoje skrzynie z jedzeniem, aby później je ukraść. W rezultacie zaobserwowano nawet kruki udające, że zakopują jedzenie, nie robiąc tego po to tylko, by zrzucić braci.
