Psychologiczne mechanizmy obronne to formy samooszustwa i samoobrony stosowane w celu uniknięcia lub poradzenia sobie z lękiem, który pojawia się w konfrontacji ze swoimi słabościami i błędami. Niektóre z najbardziej powszechnych form mechanizmów obronnych to: odmowa, represja, regresja, projekcja i przemieszczenie.
Zaprzeczanie jest próbą ochrony poczucia własnej wartości poprzez odmowę uznania rzeczywistości lub przyznania prawdy o swoim zachowaniu. Represje to zapomnienie o negatywnym doświadczeniu lub odczuciu. Osoba, która powraca do młodszego etapu rozwoju, wykazuje regresję. Przykładami regresji są napady złości na drodze i nadmierna zależność od innych w celu zaspokojenia potrzeb fizycznych lub emocjonalnych.
Osoba, która przypisuje swoje własne postrzegane wady i uczucia innym, ponieważ rozpoznanie ich jako własnego powoduje bolesną deflację ego, używa projekcji. Przemieszczenie polega na odsunięciu negatywnych uczuć od pierwotnej lub sprawczej siły i umieszczeniu ich na innym źródle, które jest postrzegane jako mniej groźne lub szkodliwe. Klasycznym przykładem jest zły dzień w pracy i wyładowywanie dzieci lub zwierząt domowych po przybyciu do domu.
Inne psychologiczne mechanizmy obronne obejmują tworzenie reakcji, intelektualizację, racjonalizację i sublimację, która przekształca niedopuszczalne impulsy w społecznie akceptowane lub produktywne działania.
