Przykłady substancji hydrofobowych obejmują tłuszcze, oleje, woski, alkany i inne tłuste substancje. Termin "hydrofobowy" pochodzi od greki i jest tłumaczony jako "mający horror wody" lub "obawiający się wody". "
Innymi słowy, hydrofobowość jest właściwością substancji odpychającej wodę. Oznacza to brak powinowactwa do wody, dążenie do tego, aby nie łączyć się z wodą lub niezdolny do rozpuszczenia w wodzie.
Materiały hydrofobowe są używane do zarządzania wyciekami oleju, usuwania oleju z wody i zmniejszania szybkości korozji. Dzieje się tak dlatego, że są wodoodporne, odporne na korozję i odporne na zanieczyszczenia nieorganiczne i organiczne.
Substancje hydrofobowe nie mogą rozpuszczać się w wodzie, ponieważ ich cząsteczki mają tendencję do niepolarności. Cząsteczki te są znane jako hydrofobowe lub nierozpuszczalne w wodzie cząsteczki i mają tendencję do przyciągania niepolarnych rozpuszczalników i neutralnych cząsteczek.
W przeciwieństwie do wody, hydrofoby nie mogą tworzyć wiązań wodorowych; dlatego woda ma tendencję do odpychania hydrofobów; zamiast tego woli wiązać się z samym sobą. Jest to określane jako efekt hydrofobowy lub oddziaływanie hydrofobowe. Gdy do wody dodaje się niepolarną substancję, taką jak olej, jego cząsteczki mają tendencję do skupiania się, zamiast rozprzestrzeniać. Kiedy tak się dzieje, hyrofoby mają mniejszy kontakt z wodą.
Efekt hydrofobowy jest ważny dla struktur biologicznych i jest odpowiedzialny za fałdowanie białek, oddziaływania białko-białko oraz tworzenie struktur kwasów nukleinowych i membran dwuwarstwowych lipidów.
