Niektóre przykłady cieczy o wysokiej lepkości to oleje, miód, gliceryna, smoła i kwas siarkowy. Lepkość to zdolność substancji, w szczególności płynów, do oporu przed przepływem. Można ją również nazwać miarą zdolności cieczy do opierania się deformacji przez naprężenia rozciągające.
Ogólne rozumienie lepkości polega na tym, że odnosi się do grubości lub grubości cieczy. Lepkość jest określana przez tarcie między cząstkami płynu. Kształt i wielkość tych cząstek wpłynie na poziom lepkości płynu. Istnieją inne płyny, które nie mają żadnej oporności ani lepkości, i nazywane są idealnymi płynami.
Lepkość można zmierzyć za pomocą reometru. W przypadku braku tego sprzętu, inżynierowie umieszczają piłkę w pojemniku wypełnionym konkretnym płynem i pozwalają kulce poruszać się w dół płynu i mierzyć czas, w jakim piłka dotrze do dna pojemnika. Kula jest rzucana w ciecz przy różnych prędkościach, a właściwa ciecz Newtona wykazuje taką samą lepkość nawet przy różnych prędkościach. Jeżeli ciecz wykazuje różne lepkości ze zmiennymi prędkościami, wówczas znane są jako zagęszczanie przy ścinaniu lub ścinanie. Zrozumienie lepkości płynów pomaga w wydobywaniu i doborze płynów do stosowania w urządzeniach takich jak hamulce samochodowe.
