Niezależnie od tego, czy nastolatki są ofiarami czy przypadkowymi osobami, mogą przeciwstawić się cyberdokuczaniu, wybierając opcję nieczytania lub przekazywania złośliwej zawartości, co pozbawia publiczność łobuzów. Ponieważ cyberprzemoc narusza zasady uczestnictwa wielu stron internetowych, nastolatki mogą zgłaszać nieodpowiednie zachowania wewnętrznym moderatorom, aby zbanowane konto było zakazane. Wbudowane funkcje blokowania w elektronice zapobiegają również wysyłaniu bezpośrednich rozmów lub tekstów do ofiar.
Cyberprzemoc, która często występuje między nieletnimi, polega na komunikacji elektronicznej w celu nękania lub upokarzania ofiary. Gdy nastolatki są w trybie online lub osobiście, mogą wspólnie wypowiadać się przeciwko zastraszaniu, aby odwrócić ataki, zanim się zwiększą. Jeśli agresor online robi alarmujące groźby lub nieustępliwie prześladuje kogoś, ofiara może złożyć raport z lokalnymi organami ścigania, aby rozwiązać problem. Narodowa Rada ds. Zapobiegania Przestępczości radzi nastolatkom, aby zapisali wszelkie przypadki incydentów cybernetycznych, takich jak wiadomości tekstowe lub dzienniki pokojów rozmów.
Rodzice mogą wykrywać wczesne objawy cyberprzemocy, zwracając uwagę na zachowania nastolatków w Internecie, okresowo monitorując komunikację i ucząc dzieci o zwyczajach online. Dorośli powinni zniechęcać nastolatki do dzielenia się hasłami i publikowania prywatnych informacji w miejscach publicznych. Gdy rodzice podejrzewają własne dziecko o znęcanie się nad innymi, mogą potrzebować ograniczenia korzystania z komputera lub szukać pomocy u terapeuty, aby pomóc nastolatkom w nauce zdrowego sposobu komunikowania się. Szkoły są w równym stopniu zachęcane do opracowywania polityk korzystania z technologii i ustalenia konsekwencji związanych z cyberprzemocą w godzinach szkolnych lub w szkole.
