Rekiny dostosowały się do środowiska morskiego na wiele sposobów, w tym do rozwoju wyrafinowanych skrzeli, pozwalając im pozostać pod wodą bez konieczności wychodzenia z powietrza, a opływowy korpus z płetwami umożliwia szybką i wydajną pracę ruch pod falami. Są również dobrze przystosowane jako drapieżniki, z wieloma ostrymi jak brzytwa zębami, które niemal natychmiast tracą przytomność, gdy zostaną utracone.
Skóra rekinów jest szczególnie wytrzymała, chroniona przez szereg ostrych i stale uzupełnianych łusek zwanych skórnymi zębami. Oprócz ochrony rekinów, ich skóra ułatwia również szybki i ukradkowy ruch w wodzie.
Szczęki rekinów nie są przymocowane do czaszek za pośrednictwem kości, co pozwala rekinom wypchnąć im szczęki z głowy w celu zassania zdobyczy.
Rekiny są również wysoce wyspecjalizowane w percepcji zmysłowej, mogą wykrywać sygnały elektryczne swojej ofiary za pomocą narządów znanych jako ampulla Lorenzini. Mogą również śledzić ofiarę za pomocą bardzo czułych wykrywaczy wibracji działających na długości ich ciał.
Wielkie białe rekiny znane są z białych brzuchów, kontrastujących z ciemnymi grzbietami. Ta adaptacja służy jako kamuflaż, co utrudnia innym rybom odróżnienie rekinów od światła słonecznego pod wodą lub od dna morskiego, gdy znajduje się powyżej.
