Wady zewnętrznego nawożenia polegają na uzależnieniu od wody i dużej ilości zmarnowanych plemników i jaj, które nigdy nie osiągną odpowiedniej gamety, nawet gdy organizmy uwalniające jaja i plemniki są w bliskim sąsiedztwie. Dodatkowo , uwolnione jaja mogą nie mieć muszli, ponieważ zatrzymają plemniki.
Zewnętrzne zapłodnienie jest stosowane tylko przez zwierzęta hodujące w wodzie, ponieważ plemniki wymagają przepłynięcia wody, aby dotrzeć do jaj. Zwierzęta, które stosują tę strategię reprodukcyjną, obejmują większość ryb, większość płazów i wiele innych rodzajów bezkręgowców wodnych. Ze względu na niepewne zapłodnienie dowolnego konkretnego jaja, zwierzęta, które używają zewnętrznego zapłodnienia zwykle produkują bardzo dużą liczbę plemników i jaj.
Nawożenie zewnętrzne ma również zalety w stosunku do zapłodnienia wewnętrznego. W zapłodnieniu wewnętrznym samiec gatunku bezpośrednio wprowadza plemniki do samicy, która następnie płynie w płynach otaczających przewód rozrodczy, aby dotrzeć do jaj. Jest to strategia powszechnie stosowana przez zwierzęta hodujące na lądzie. Chociaż jest to bardziej niezawodna metoda pod względem prawdopodobieństwa zapłodnienia każdego jaja, jest ona bardziej skomplikowana niż zewnętrzne nawożenie. Wymaga ścisłej koordynacji między mężczyznami i kobietami pod względem zachowania i fizjologii, co wymaga intensywnej kontroli hormonalnej.
