Niektóre z głównych wkładów Cesarstwa Babilońskiego do cywilizacji obejmują budowę Wiszących Ogrodów Babilonu, uważanych za jeden ze starożytnych siedmiu cudów świata; projektowanie biżuterii; korzystanie z kontraktów na transakcje handlowe; opracowanie dwóch znaczących utworów literackich; i ustanowienie Kodeksu Hammurabiego, który stał się fundamentem wielu istniejących praw w czasach współczesnych. Babilon, służący jako stolica imperium, był potężnym miastem-państwem w starożytnym regionie Mezopotamii.
Imperium Babilońskie było jednym z dwóch nowych imperiów, które powstały i zyskały znaczenie po upadku Imperium Akadyjskiego. Wiadomo, że semiccy Amoryci z Babilonu stworzyli rzemiosło do wyrobu biżuterii, używając szlachetnych kamieni i metali. W centrum ich gospodarki było tworzenie umów sprzedaży i zatwierdzanie ich transakcji handlowych z pieczęciami. Babilończycy są również znani z tworzenia eposów o Gilgameszu i Enumie Elish, dwóch z najstarszych dzieł literackich, które są nadal badane dzisiaj.
Być może najbardziej znanym Amorytami był Hammurabi. Władał swoją inteligencją i stanowczą ręką. W krótkim okresie wznoszenia tronu z powodzeniem zjednoczył ogromną większość terytoriów mezopotamskich. Hammurabi jest głównie znany ze skompilowania pierwszego spisanego zbioru praw, znanego jako Kod Hammurabiego, który obejmował różne aspekty życia w tym czasie.
