Koloniści chcieli być niezależni, ponieważ byli zmęczeni faktem, że władze brytyjskie podnoszą podatki od kolonii, nie zezwalając kolonistom na równą reprezentację w Parlamencie ani pozwalając kolonistom na posiadanie takich samych praw jak Brytyjczycy. < /strong> Pomimo rozmów kolonistów z Wielką Brytanią, nic się nie zmieniło, a ludzie z kolonii ruszyli w stronę niepodległości.
Po tym, jak rząd brytyjski ponownie podniósł podatki, z Aktem Pieczęci z 1765 r., Taryfą Townshend z 1767 r. i ustawą o herbacie z 1773 r., koloniści poprosili o dodatkową reprezentację i równe prawa, ale zostali odrzuceni. Natychmiast zaczął się ruch oporu kolonialnego po masakrze w Bostonie w 1770 r. I ustawie o herbacie bostońskiej z 1773 r.
Pierwszy kontynentalny kongres powstał we wrześniu 1774 roku z udziałem George'a Washingtona, Samuela Adamsa, Patricka Henry'ego i Johna Jaya. Grupa spotkała się w Filadelfii i chociaż nie żądali oni niepodległości, domagali się reprezentacji, jeżeli mieliby podlegać opodatkowaniu i dodatkowym prawom, których nie mieli. Grupa zgodziła się, że spotkają się ponownie w maju 1775 r. Jednak 19 kwietnia 1775 r. Pierwsze strzały zostały wyrzucone w czasie wojny o niepodległość, a Kongres Kontynentalny nie tylko spotkał się po raz kolejny. Podczas Trzeciego Kongresu Kontynentalnego w czerwcu 1776 r. Stworzono i podpisano Deklarację Niepodległości.
