Utylitaryzm, filozofia osądzania czynów według ich wyników, bez względu na wrodzoną moralność, czerpie największe możliwe korzyści z konkretnych działań i tworzenia bardziej ogólnych reguł. Jednak potencjalnie także zezwala na działania które są powszechnie uznane za niemoralne z natury.
Jedną przewagą, którą utylitaryzm ma nad tradycyjnymi moralnościami opartymi na zasadach, jest to, że reguły te wskazują na to, że całe zestawy działań są słuszne lub błędne. Ponieważ skutki tych działań mogą się różnić w zależności od kontekstu, utylitarysta twierdzi, że wynik działania powinien determinować jego moralność. Zapewnia to większą elastyczność przy podejmowaniu decyzji, bez poświęcania etyki, zgodnie z utylitarystami.
Przeciwnicy utylitaryzmu wskazują, że usunięcie kategoryzacji pozwala na niemoralne działania. Na przykład, jeśli negocjator zakładnika może ocalić 10 zakładników, spychając jednego z góry budynku, to trybalizm nakazuje, aby zmusił jedną osobę do ocalenia życia. Również porozumienie w sprawie tworzenia tych kategorii dobra i zła jest podstawą zaufania do społeczeństwa i dlatego jest konieczne do zachowania harmonii. Jeśli negocjator zakładnika popchnie zakładnika za krawędź, nikt nie może zaufać negocjatorom w przyszłości. Potrzeba bezstronności, której wymaga utylitaryzm, jest również niemoralna dla tych, którzy wierzą, że ludzie mają większy obowiązek wobec swoich przyjaciół i krewnych niż wobec innych.
