Składniki wymienione na etykiecie Miracle Whip obejmują wodę, olej sojowy, ocet, syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy i modyfikowaną skrobię kukurydzianą. Zawiera również cukier, jajka, sól, naturalny aromat i mąkę z gorczycy. Zaokrąglenie składników to sorbinian potasu, papryka, przyprawa i suszony czosnek.
Jedna łyżka stołowa Miracle Whip zawiera 40 kalorii, z których 30 pochodzi z tłuszczu. Produkt zawiera także 3,5 grama tłuszczu, 0,5 grama z tłuszczów nasyconych, 2 gramy z tłuszczów wielonienasyconych i 1 gram z jednonienasyconych kwasów tłuszczowych. Miracle Whip ma mniej niż 5 miligramów cholesterolu, 95 miligramów sodu i 2 węglowodany na porcję.
Miracle Whip został wynaleziony w 1933 roku przez Charlesa Chapmana. Używał maszyny emulgującej do mieszania majonezu z tanimi sosami, przyprawami i cukrem. Debiutował swoim dziełem na Światowych Targach w 1933 roku w Chicago. Ponieważ był tańszy niż majonez, stał się popularny podczas Wielkiego Kryzysu.
Aby żywność została sklasyfikowana jako majonez, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków oświadcza, że produkt musi zawierać 65 procent wagowych oleju roślinnego, czego nie robi Miracle Whip. Majonez ma bardzo podstawowy przepis, który obejmuje surowe żółtka, olej, sok z cytryny, ocet i inne przyprawy. Amerykanie po raz pierwszy zaczęli konsumować majonez około roku 1905, kiedy Richard Hellmann wprowadził go do swoich delikatesów, a następnie zaczął go masowo produkować.
