Zwierzęta, które osiągają prawdziwą hibernację, która jest nieaktywnym stanem bliskim śmierci, charakteryzującym się niską temperaturą ciała i wolnym rytmem serca i oddychaniem, obejmują nietoperze, jeże i niektóre gatunki gryzoni, takie jak wiewiórki, chomiki, świstaki i leszczynowe myszy . Zwierzęta, które osiągają mniej intensywny stan spoczynku, który jest powszechnie nazywany hibernacją, obejmują niedźwiedzie i inne ssaki, a także różne gatunki gadów, płazów i ryb.
Prawdziwe hibernujące zwierzęta są czasami w stanie tak bliskim śmierci, że mogą nawet wydawać się martwe. Temperatura ich ciał jest bliska zeru, pobierają tylko kilka oddechów na minutę, a ich bicie serca jest tak powolne, że praktycznie nie można ich wykryć. Niektóre zależą od rezerwy tkanki tłuszczowej do odżywiania, podczas gdy inne, takie jak niektóre rodzaje gryzoni, budzą się co kilka tygodni, spożywają przechowywane jedzenie i wracają spać.
Z drugiej strony temperatura ciała niedźwiedzi nie spada drastycznie po hibernacji, ale ich metabolizm spada do około jednej czwartej normy. Podczas hibernacji czarne niedźwiedzie mogą przejść ponad trzy miesiące bez picia, jedzenia, moczu lub defekacji. Ich ciepłe skóry pomagają utrzymać ciepło ciała, więc ich temperatura spada tylko nieznacznie. Otrzymują one wodę z rozpadu tkanek tłuszczowych i białka z rozpadu tkanek mięśni i narządów. Mocznik w moczu nie staje się toksyczny, ale w jakiś sposób tworzy nowe białko. Nie odwadniają się, ale zachowują niemal idealny bilans wodny.
