Era zwykłego człowieka miała miejsce podczas prezydencji Andrew Jacksona, począwszy od 1828 roku i trwała przez następną dekadę. Wiek charakteryzuje zdolność zwykłych białych mężczyzn do wyboru na urząd państwowy oraz fakt, że prawie wszyscy biali mężczyźni mogli głosować.
Jednym z najważniejszych osiągnięć tego wieku jest pokonanie przez Andrew Jacksona zasiedziałego i arystokratycznego Johna Quincy Adamsa. Jackson był rozwiedzionym i ponownie wyemitowanym mężczyzną, który dorastał w Tennessee, co było wielką różnicą w porównaniu z Adamsem, który był synem Ojca Założyciela i uważany za elitarystę.
